het einde komt inzicht

Het is inmiddels zaterdag 27 juli,
Vrij weekend, althans dat was het. Morgen, zondagmiddag een studioverhoor in La Roche sur Yon. Dit vanwege een vervelend voorval van een jong Nederlands meisje.

De afgelopen dagen waren erg leuke werkdagen. De collega's krijgen er steeds meer zin in om samen met mij verkeerscontroles te doen. Ondertussen leggen wij elkaars werkwijzen uit. In Frankrijk is het dwingend opgelegd dat met minimaal 2 collega's samen slechts 1 voertuig tegelijk mogen controleren. Dit vanwege voorvallen waarbij politiemensen in vervelende situaties terecht kwamen tijdens controles en enkelen dat zelfs niet overleefd hebben.
Niet alle Fransen zijn dus aardig en voorkomend. Het heeft ook te maken met de ETA, actief in deze regio.
Collega Marie, in het dagelijkse leven werkzaam bij de verkeersunit van de Autoroute, overwint de drempel en controleert op een gegeven moment een Nederlandse auto. Ze weet inmiddels hoe de Nederlandse papierwinkel in elkaar steekt.
Het zoeken naar Nederlandse auto's wordt steeds gemakkelijker. Het aantal Nederlandse toeristen neemt zienderogen toe. Kennelijk was ik hier 2 weken te vroeg?
Ik zet op een gegeven moment een Nederlandse auto aan de kant. De vrouw is erg teleurgesteld dat zij in het Nederlands wordt aangesproken. Ook geen punt, Marie redt zich er prima mee.
Terwijl Marie en de vrouw zich keurig in het Frans redden doe ik het maar in het Drents met de man. Ze komm'n noamelijk ut Oosterhessel'n.

Woensdag 24 juli
Kennelijk is het een slechte dag voor Cupido. In 2 afzonderlijke meldingen draait de man door en slaat de inboedel en zichzelf kort en klein nadat ze te horen hadden gekregen dat de relatie beïndigd was.
s' Morgens met een paar auto's met toeters en bellen en gierende banden door het dorp. Een paniekmelding dat de man met een mes staat te zwaaien en dreigt iedereen dood te steken. Ter plaatse blijkt dat de man zijn polsen inmiddels had doorgesneden en zijn handen kapot had geslagen tegen de muur. Vriendin had de verkering uitgemaakt.
Een collega gaat mee in de ambulance om de verplegers tegen de agressieve man te beschermen, wij erachter aan. In het ziekenhuis komen we nog bijna aan het rollen met hem.
Tegen het eind van de morgen komt een zelfde soort melding. Zonder bloedvergieten lukt het ons uiteindelijk de man te bewegen om weg te gaan.

Donderdag 25 juli
Ik heb weer zo'n heerlijk rustgevende dienst, ochtend, middag, late nacht ( 03.00 tot 07.00 uur ) met als nabrander vrijdagmiddag.
Vanwege de massale aanwezigheid van de Manouche en de toenemende inbraken worden allerlei surveillances uitgevoerd. De Gendarmerie wil een punt maken dat zij echt hun best doen, zelfs de helikopter wordt ingezet bij de zoektocht naar gesignaleerde voertuigen. Het is dweilen met de kraan open. Het lukt ons uiteindelijk dan toch om een verdacht voertuig aan de kant te krijgen. Getuigen hadden gezien dat de inzittenden bij verlaten huizen deur aan deur gingen.
Omdat wij geen verdachte of gestolen voorwerpen aantroffen mochten de Manouche weer verder.

Bij aanvang van de nachtdienst verteld collega Sofie dat ik vrijdagmiddag om 15.30 uur verwacht wordt bij de Brigade en Compagniebureau in Challans. Kennelijk heeft de applicatie BVI op mijn diensttelefoon zoveel indruk gemaakt dat de Colonel van de Compagnie met eigen ogen de werking ervan wil zijn.
De nachtdienst zelf is erg rustig, op de melding na dat een tienermeisje al ruim een dag niet thuis gekomen is. Ook in Frankrijk geldt een protocol voor vermissing personen dat gevolgd wordt.

Vrijdag 26 juli
Ik zal er maar niet teveel woorden aan wijden, maar collega Frank met wie ik vrijdagmiddag meega was erg boos over de wijze hoe de Colonel zich gedroeg, ik had meer de slappe lach. De man hield mij een hele middag van het werk om vervolgens vanwege een uitgelopen vergadering te excuseren dat hij helaas geen tijd meer had.
Frank, die ook een soort ondernemingsraadfunctie bekleed, kent de Colonel daarom erg goed. Hij windt zich er erg over op.
De Franse collega's kijken namelijk erg uit naar vernieuwingen op het gebied van info-bevraging. Slechte radioverbindingen en ouderwetse systemen zorgen ervoor dat een controle erg lang duurt. Elk systeem moet afzonderlijk bevraagd worden. De koppeling tussen onze systemen is iets waar ze erg van onder de indruk zijn en dan ook nog via de GSM.

Een andere vernieuwing, maar dan via de politiek opgelegd, is dat er een fusie tussen La Police Nationale en La Gendarmie Nationale op komst is. Dit veroorzaakt ook de nodige onrust onder de collega's. Dit was ook de reden van het uitlopen van de vergadering.
Voorzover ik het kon volgen was een opmerking vanuit de collega's “we verdrinken in de hoeveelheid informatie die elke keer in de e-mailbox terecht komt”.
Ik had al eerder gezegd dat de verschillen meer in de taal zat dan in het werk. Ook herkenbaar was dat de Colonel als leidinggevende tijdens de vergadering met de collega's wel erg vaak de binnenkomende SMS-jes zat te lezen.
Ik geloof dat ik meer woorden heb gewijd aan het onderwerp “Colonel” dan ik beloofd had, punt

Inmiddels verloopt mijn sociale leven erg prettig. Mede dankzij het herstel van de KPN verbinding met het thuisland, maar ook hier. Op uitnodiging van de eigenaar van het restaurant L'Entracte zit ik vrijdagavond bij hem aan de bar. Er speelt een duo “Ziganzik” zigeunerjazz. Met humor en leuke muziek kom ik de avond prima door.
Maandagavond wordt het Nederlands spreken bij Emanuel thuis en zijn ouders ( nederlandse moeder ) die hier ook op vakantie zijn.